|
JAROSŁAW KOLIŃSKI: Latem tego roku Stal miała wreszcie wyjść długów. Czy udało się ten cel zrealizować?
JACEK KLIMEK (prezes Stali Mielec): Jesteśmy obecnie na takim etapie, że od kilkunastu miesięcy mamy pełną płynność finansową. Ani przez moment nie mieliśmy poślizgu w żadnych zobowiązaniach, w tym jeśli chodzi o wypłaty zawodników. Mamy obecnie do spłaty pożyczkę w wysokości 1,8 mln złotych, którą w pewnym momencie zaciągnęliśmy na ratowanie finansów klubu. Będziemy ją spłacać przez najbliższe 2,5 roku i jesteśmy na to w pełni przygotowani. Budżet klubu na najbliższy sezon zwiększy się o milion złotych i wyniesie około 15 mln i będzie jednym z najniższych w lidze.
Jesteście w stanie oferować piłkarzom większe pieniądze niż przed rokiem?
Tak, świadczy o tym choćby fakt, że udało nam się podpisać umowy ze wszystkimi zawodnikami, jakich chcieliśmy. Dodatkowo, choć jeszcze niedawno nie było nas stać na transfery gotówkowe, w tym oknie transferowym przeprowadziliśmy takie trzy. Wspólnie z europosłem Porębą i trenerem Majewskim szukamy ludzi ambitnych, chcący coś udowodnić, a już dysponujących dużymi umiejętnościami. Każdy nasz transfer jest przemyślany. Chcemy nadal grać głównie Polakami. Taką mamy filozofię i z tej drogi nie zejdziemy.
Budując zespół na najbliższy sezon, jaki cel wam przyświeca?
Chcemy, żeby Stal grała ładnie dla oka. Już zresztą w poprzednim byliśmy chwaleni za to, jak gramy. Oczywiście nie zawsze szedł za tym dobry wynik, dlatego pozyskujemy piłkarzy, którzy mają podnieść jakość gry i dać większą skuteczność. Nie chcę stawiać przed nami wielkich celów, ale uważam, że stać nas na zajęcie miejsc w bezpiecznych rejonach tabeli. Z takiego wyniku byłbym bardzo zadowolony, zwłaszcza, że każde miejsce wyżej w tabeli to dodatkowe premie finansowe dla klubu i drużyny.
Czyli samo utrzymanie już pana nie zadowoli?
Chciałbym zobaczyć, że zespół robi krok do przodu. W pierwszym sezonie w ekstraklasie utrzymaliśmy się w ostatniej chwili. W poprzednim po rundzie jesiennej wydawało nam się, że idziemy w dobrym kierunku, ale kłopoty finansowe sprawiły, że musieliśmy osłabić drużynę poprzez rozstanie z niektórymi graczami. I znów do końca walczyliśmy o uratowanie ekstraklasy. Oczywiście jestem daleki od hucznych deklaracji, ale uważam, że nasz cel jest jednocześnie ambitny i realny.
W waszej tegorocznej polityce transferowej da się zauważyć jedną dużą zmianę – w większości podpisujecie kontrakty na więcej niż rok. Wcześniej każdy zawodnik otrzymywał tylko roczną umowę.
Powiem więcej: większość podpisujemy na dwa lata z opcją przedłużenia. Kiedy nie mieliśmy płynności finansowej i groził nam spadek, dłuższe umowy groziły nam ekonomiczną katastrofą. Dziś, mając zabezpieczenie, dużo łatwiej jest planować działalność klubu na kilka lat do przodu. Jest jeszcze jeden ważny aspekt. Często w przeszłości było tak, że przychodził do nas jakiś zawodnik, osiągał odpowiednio wysoką formę i po sezonie odchodził do innego klubu. Teraz takich sytuacji chcemy uniknąć i zachować ciągłość.
Jedynym graczem, z którym podpisaliście kontrakt od razu na trzy lata, jest Mateusz Kochalski. To ma być inwestycja w przyszłość?
Marzymy o tym, by Stal była wreszcie klubem, który od czasu do czasu będzie mógł zarobić na wypromowaniu i sprzedaży zawodników. To jest na pewno jeden z tych graczy, w których mocno wierzymy, że zrobią duży progres i w przyszłości wszyscy dobrze na tym wyjdziemy. Nie znaczy to jednak, że Mateusz z automatu wskoczy do bramki. Uważam, że mamy obecnie trzech dobrych bramkarzy – oprócz Kochalskiego także Bartosza Mrozka i Mateusza Dudka – i dziś każdy ma szanse na to, by bronić w przyszłym sezonie.
Na Rafale Strączku, który przeniósł się do Bordeaux, nie udało wam się zarobić, ale powinniście dostać ekwiwalent za wyszkolenie.
Zgadza się, i to nie mały, bo w wysokości kilkuset tysięcy euro. Już zdążyliśmy się tą kwotą ucieszyć, ale sytuacja się skomplikowała. W momencie, kiedy Rafał podpisywał kontrakt, Bordeaux było we francuskiej ekstraklasie. Ale ekwiwalent wyliczany jest na dzień 1 lipca, a jak wiadomo jego nowa drużyna spadła ligę niżej. I w tym momencie mówimy już ułamku kwoty, na jaką liczyliśmy. A może być jeszcze mniej, bo Bordeaux grozi nawet degradacja do trzeciej ligi i wówczas możemy liczyć tylko na jakąś symboliczną zapłatę.
Dużego macie pecha.
Może być też tak, że Bordeaux zbankrutuje i wtedy nawet jednego euro nie zobaczymy. Rzeczywiście, mamy pecha, ale nie tylko my. Rafał też. W pewnym momencie mieliśmy dla niego bardzo dobrą ofertę z czołowego polskiego klubu. Mogliśmy zarobić ponad milion złotych, a Rafał miał dostać wysoki kontrakt. Niestety, bramkarz i agent wstrzymali tę operację. Dzisiaj zawodnik grałby w topowym polskim klubie i byłby na dobrym poziomie sportowym i finansowym. Zamiast tego za chwilę może wylądować w trzeciej lidze francuskiej.
Wielu zawodnikom Stali 30 czerwca wygasły kontrakty i odeszli. Jest wśród nich jakiś piłkarz, na którego pozostanie wciąż pan liczy?
Marcin Flis. Sytuacja wygląda tak, że jesteśmy z nim dogadani. Kontrakt leży u mnie na biurku gotowy do podpisu. Ale w momencie negocjacji Marcin wyraźnie zaznaczył, że jeśli w najbliższym czasie pojawi się dla niego oferta z serii „skok na bank”, będzie chciał z niej skorzystać. Mamy więc dżentelmeńską umowę i na razie czekamy na rozwój wydarzeń. Według mojej wiedzy Marcin jeszcze nigdzie nie podpisał kontraktu, ale na 99 procent obstawiam, że jednak zmieni klub. I w pełni to zrozumiem.
W poprzednim sezonie ważną częścią drużyny był Maksymilian Sitek, który wrócił po wypożyczeniu do Podbeskidzia. Chcielibyście go wykupić?
Kwota wykupu wpisana w umowę wynosiła ponad pół miliona złotych. Zaproponowaliśmy niższą i wydawało nam się, że jesteśmy blisko porozumienia. Ale w pewnym momencie Podbeskidzie doszło do wniosku, że piłkarz jest jednak wart znacznie więcej niż cena wyjściowa. Nie podjęliśmy tematu, ponieważ wydaje nam się, że w tej kwocie jesteśmy w stanie pozyskać podobnego zawodnika. To po pierwsze. A po drugie, Maksymilian w najbliższym sezonie nie będzie już młodzieżowcem, co również miało wpływ na naszą decyzję. Oczywiście byliśmy z niego zadowoleni i trener widziałby dla niego miejsce w drużynie, ale nie możemy udawać krezusów.
Jak się panu współpracuje z Adamem Majewskim?
Lubię szczerych ludzi, więc fantastycznie. Nie ma między nami żadnych problemów. Adam rozumie sytuację ekonomiczną naszego klubu i posiada bardzo ważna cechę – nie ma gwiazdorskich zachowań, jak niektórzy poprzedni trenerzy Stali Mielec. Muszę powiedzieć, że latem było niebezpieczeństwo, że się rozstaniemy. Negocjacje w sprawie nowego kontraktu trwały tydzień, musieliśmy pewne szczegóły dogadać, ponieważ pojawiły się rozbieżności. Dodatkowo wiem, że jeden z klubów ekstraklasy, dużo majętniejszy od Stali, bardzo mocno zabiegał o pozyskanie Adama. Szacunek dla niego, że mimo wszystko został z nami.
|
